Bij biologische bestrijding bestrijd je plaaginsecten met de natuurlijke vijanden. Op deze manier belast je het milieu niet met schadelijke bestrijdingsmiddelen. Dat is beter voor mens en dier. Zo zet je het lieveheersbeestje in bij een luizenplaag en helpen sluipwespen bij overlast door bladluizen, witte vliegen en rupsen.
Waarom is biologische bestrijding beter dan chemische?
Chemische bestrijdingsmiddelen bieden een brede bescherming tegen verschillende plaaginsecten. De werking is wat sterker en de middelen zijn relatief goedkoop. Daar staat tegenover dat insecten resistentie opbouwen tegen deze middelen waardoor ze niet goed meer werken. Ze werken niet alleen tegen plaaginsecten, maar ook tegen nuttige insecten. Daarnaast verstoren ze de biodiversiteit en kunnen ze schadelijk zijn voor mens en dier.
Bij Biologische bestrijding worden natuurlijke vijanden van de plaaginsecten ingezet, of er wordt gebruik gemaakt van natuurlijke materialen. Deze zijn niet schadelijk voor het milieu, mensen en dieren. Ze werken op de plaaginsecten en niet op andere nuttige insecten. Daarom verdient biologische bestrijding de voorkeur.
Bestrijding van bladluis met lieveheersbeestjes
Zijn de bladeren van de planten in je tuin vervormd? En groeien ze niet zo goed? Dan is de kans groot dat de plant last heeft van bladluizen. Gelukkig is daar wel iets aan te doen. Lieveheersbeestjes zijn namelijk dol op bladluizen. Een lieveheersbeestje zet de eitjes af aan de onderkant van een blad. Als de eitjes uitkomen, doen de jonge larven zich tegoed aan de bladluizen. Ze eten er wel tot 120 per dag. Een volwassen lieveheersbeestje eet nog tot 80 bladluizen per dag.
Bloemen en kruiden lokken lieveheersbeestjes naar je tuin. Maar, bij een plaag is dit meestal niet voldoende. In dat geval bestel je wat extra lieveheersbeestjes. De larven die je krijgt plaats je dicht bij de bladluizen zodat ze de weg naar het voedsel kunnen vinden. Het kan wel enige weken duren voordat je de lieveheersbeestjes in je tuin ziet
Biologische bestrijding met sluipwespen
Een sluipwesp legt eitjes in de eieren van andere insecten. De larven komen snel uit en voeden zich met het ei van de gastheer. Deze eitjes komen dus niet uit. Een uitzondering hierop is de bladluis, die wordt als volwassen insect gegeten. Naast eitjes brengen sluipwespen ook andere stoffen in de gastheer. Die verlammen of doden de gastheer, of ze zorgen ervoor dat er minder antistoffen tegen de indringer worden gemaakt.
Sluipwespen voeden zich door de gastheer van binnenuit op te eten, maar er zijn ook soorten die de gastheer van buitenaf opeten. In dat geval zorgt het gif voor verlamming of de dood. In de vier stadia die de sluipwesp als larve doormaakt eet hij zijn hele gastheer op.
Zodra de larve een sluipwesp is geworden kan hij op zoek naar voedsel. Hij komt af op de geur die een plant uitscheidt wanneer deze wordt aangetast door insecten. Aan de geur kan een sluipwesp zijn prooi herkennen. Zo weet de sluipwesp of er rupsen of luizen op de plant zitten. Als er geen gastheren meer zijn, verdwijnen ze uit de tuin.